Reizen....pffff.....

Ik ben inmiddels op de helft van mijn reis; 2 binnenlandse vluchten, 2 boottochten, 3 busreizen, 7 'hotels' en 1 voedselvergifiging verder.
Vanuit El Nido ben ik naar Coron gereisd. Hiervoor was een 7 uur durende reis op de inmiddels bekende banka-boot noodzakelijk. Een lange zit, maar te doen. Bovendien was ik nog een beetje suf van een dag ziek zijn. Coron zelf is een lelijk stadje en na El Nido een beetje een shock. Eén van de eerste keren dat ik zelfs een kamer heb geweigerd omdat hij nog minder dan basic te noemen was. Het moet wel op een vakantie blijven lijken en niet op een soort strafkamp.

(oh my god, er rent net een enorme kakkerlak tussen mijn voeten door!!! Wat dat betreft blijf ik een sissy :s))

Waarom dan toch Coron? Om het scheepswrakduiken!! Het leven onder de zeespiegel is namelijk wél de moeite waard. Er liggen veel Japanse scheepswrakken uit de 2e WO. Ik heb gedoken bij een koraalrif en een duik gemaakt bij een scheepswrak. Erg gaaf dat je zo'n boot daadwerkelijk in en uit kan zwemmen.
Na het duiken heb ik Coron zo snel mogelijk achter me gelaten. Terug naar Manilla met het vliegtuig en op naar mijn 2e doel van de reis; de rijstterrassen in het Noorden van het land. Deze maken zelfs deel uit van het Unesco World Heritage.
Echter, om hier te komen bleek maar weer eens dat de Filipijnen niet echt te vergelijken zijn met de meer toeristische Aziatische landen. Hier moet je echt alles zelf uitzoeken en duidelijke antwoorden blijven vaak achterwege. Dit bleek al toen ik in Port Carton naar vertrekkende boten informeerde en het antwoord kreeg; "Maybe today, maybe tomorrow, it depends..." Dit keer was het me duidelijk dat ik de tocht per bus moest afleggen, maar welke bus? Eén van mijn Filipijnse collega's dus maar ingeschakeld en zij sms'te me de busorganisatie, vertrektijden en het betreffende busstation. Zij had de reis zelf een paar maanden geleden gemaakt. Maar...'in het verleden behaalde resultaten bieden hier zeker geen garantie voor de toekomst!' Alles bleek uiteraard te zijn veranderd. Maar goed, ik vond een bus die me in ieder geval naar de stad kon brengen waar ik een tussenstop zou maken voor de nacht. Althans, een stukje bleek later. Ik werd na een half uur letterlijk uit een rijdende bus gezet. Op z'n allervriendelijkst, dat moet gezegd worden, maar stoppen zat er niet in! Daar stond gelukkig wel alweer een bus klaar die me verder kon brengen. Uiteindelijk vond ik laat op de avond uitgeput een hotel met de hulp van 2 ontzettend vriendelijke studentes die mij er een beetje verdwaald uit vonden zien (kan kloppen) en mij besloten te helpen. Ik ook met mijn non-existing richtingsgevoel :( Helaas zou ook de volgende dag volledig gevuld worden door weer een 9 uur durende busreis. (Mijn volgende reis gaat naar Denemarken of Luxemburg. Definitely iets kleins! Maar houd mij hier toch maar niet aan ;)) Aangekomen bij het busstation van waaruit ik had begrepen dat er een bus richting mijn eindbestemming zou gaan, werd me verteld dat de bus pas 's avonds zou vertrekken. Nee!!! Maar ik heb inmiddels wel geleerd dat door wanhopig te kijken (wat op dat moment absoluut niet meer gespeeld was), Filipino's nog wel eens onverwacht met alternatieven op de proppen kunnen komen. Elders in de stad bleek er nog wel een bus die ochtend te vertrekken. En dus is het ook nu weer gelukt te komen waar ik wilde zijn. Ik heb wel even een relax dagje ingesteld vandaag om van het vele reizen te herstellen. Morgen gaat er gehiked worden tussen de rijstterrassen. En ook dit moest weer zelf georganiseerd worden. Ben toch een beetje verwend geraakt in Thailand en Indonesie. Ik vraag me ook wel eens af of gewoon 2 weken op een strand in Spanje of Griekenland niet ook een keer een optie zou kunnen zijn. Maar het antwoord blijft 'nee' :)

Liefs, Veronique