Don't worry be happy!

Hallo lieve mensen,

maar even een vervroegde update als antwoord op jullie bezorgde sms'jes en mailtjes. Lief hoor, maar het gaat helemaal prima hier. Ik denk dat jullie veel meer van het nieuws mee krijgen dan ik. Ik houd me dus vooral bezig met vakantievieren. Kan ook bijna niet anders op een paradijselijk eiland waar overal Bob Marley uit de speakers knalt. Just love, peace and happiness. Wel bericht ontvangen van mijn luchtvaartmaatschappij. Ik vlieg nu vanuit Utapao, zo'n 140 km ten Zuiden van Bangkok. Wel balen want ik moet 7 (!) uur voor mijn vlucht inchecken en het gaat nog heel wat taxi-tijd en -geld kosten, maar goed, de vlucht is confirmed. Zou nog niet eens een straf zijn geweest hier nog een weekje te moeten blijven, maar ik denk dat ING dat niet helemaal met me eens is....

Goed, maar meteen de laatste verhalen. Vrijdag Koh Pha-Ngan gedag gezegd. Al met al toch een zeer geslaagd verblijf al wil ik zeker nog een keer terug om het eiland in zonlicht te zien. Op Koh Pha-Ngan ben ik zeer intensief met allerlei mensen omgegaan, dus ik vond het vrijdag wel weer tijd om weer even iets in mijn eentje te ondernemen. Op Pha-Ngan was dat gewoon geen optie. Toen ik tussen de buien door even een boek wilde lezen op het strand had ik binnen 5 minuten alweer gezelschap. Weg boek. Maar uiteindelijk maakt dat het reizen juist het allerleukst en interessantst. Veel verschillende mensen en veel verschillende verhalen. De Zweed op het strand vertelde bijvoorbeeld over zijn auto-ongeluk van een paar maanden geleden. Rug gebroken en een aantal maanden verlamd geweest zonder te weten of hij nog ooit zou kunnen lopen. Hij liep weer en het maakte hem dan ook niets uit dat het weer tegen zat. Hij was al blij in Thailand te kunnen zijn. Reality check! Geen gezeur meer over het weer dus.
Op de laatste avond in Pha-Ngan nog even een 'warm-up full moon party' meegepikt. Als dit al een 'warm-up' is dan kan ik me weinig voorstellen bij de omvang en madness van een echte full moon party. In ieder geval een mooie afsluiting van mijn verblijf op het party-eiland. Ik was wel zo slim om de buckets die avond te laten staan en me te houden bij het lichtere alcoholische werk. De volgende dag had ik namelijk een boottocht naar Koh Tao voor de boeg. En wat voor een boottocht.... Een van de lichamelijk zwaarste uren van mijn leven. Het was een stevige boot en we konden binnen zitten, maar de zee was zo wild dat het meer leek op een 1,5 uur durende rit in de houten Efteling-achtbaan. Na 1 minuut werden al spuugzakjes uitgedeeld en renden (nou ja, vielen) mensen naar buiten. Zo'n 80% van de passagiers was wel aan het overgeven. Naar de horizon kijken was kansloos aangezien die er niet meer was als we weer tussen 2 metershoge golven vielen. Echt horror. Ik heb alles binnengehouden, maar dat heeft me heel wat moeite gekost. De boottocht is nog steeds hét gespreksonderwerp op het eiland.
En wat doe ik? Ik besluit een paar dagen te gaan duiken op Koh Tao. Lekker met een boot de zee op. Living on the edge ;)
Wilde het toch wel graag leren en wat doe je anders met dit weer? Nat word je inderdaad toch! Helaas heb ik de cursus niet af kunnen maken. Het zicht tijdens de eerste 2 duiken was slechts één meter. Geen mooie fishies gezien dus :( De instructeur raadde ons groepje aan de 3e en 4e duik en het laatste stukje theorie op een andere locatie te doen bij beter weer. Ik heb nu dus wel mijn 'scuba diver licentie' maar voor de 'open water licentie' moet ik nog 2 dagen aan de slag. Kan overal ter wereld, maar ik vind het wel een goed excuus om hier terug te komen ;) Ik wil het in ieder geval wel graag afmaken, want het heeft toch wel wat om op ruim 10m onder het wateroppervlak rond te hangen.
Vervolgens toch nog 2 dagen van het strand kunnen genieten. De zon wilde zowaar doorbreken. 's Avonds heb ik me weer geen moment verveeld. Weer zoveel mensen ontmoet.
Morgen terug naar Bangkok. Weer die boot op..... :s Daarna maar even aan de Thaise massages, dan komt het helemaal goed.

Liefs, Veronique