Selamat Siang!

De eerste stappen op Indonesische bodem zijn gezet, de eerste woordjes zijn geleerd en vele ontmoetingen hebben inmiddels plaatsgevonden.
Wat ik tot nog toe zoal gezien heb? De vliegvelden van Dusseldorf, Frankfurt, Singapore, Jakarta, Medan, Banda Aceh.... Nee, geen last van een vliegveld-fetisj! Al die stops waren nodig om bij het eigenlijke startpunt van mijn reis te komen; Pulau Weh, een klein eilandje boven het Noordelijkste puntje van Sumatra. Een prachtig tropisch eiland. Super warm, rotsachtig en vol palmbomen en allerlei beesten (waaronder de complete insectenencyclopedie). De zee is hier zo helder dat wanneer je het wate in loopt je Nemo tussen je benen door kan zien zwemmen. 's Ochtends word je wakker van de apen die over de daken lopen (en 's nachts helaas van de wilde zwijnen die een feestmaal lijken te nuttigen). De locals zijn super aardig en de sfeer is helemaal top. In Sumatra komen nog niet zoveel toeristen en omdat het nogal wat moeite vergt om op dit eiland te komen, laten ze Pulau Weh al helemaal links liggen. Het aantal backpackers is dn ook op een paar handen te tellen. Hierdoor leer je supersnel iedereen kennen en is de sfeer heel open en gezellig. En lekker multiculti! Zo ben ik al in contact gekomen met Fransen, Zweden, Denen, Italianen, Amerikanen, Canadezen en Australiers. Ik heb er een op-en-top 'gay friend' aan overgehouden. Echt hilarisch. Hij voldoet aan alle cliches die er zijn over relnichten. Een kerel van 36 uit Hawaii (altijd leuk om als adresje te hebben natuurlijk :)). Nou ja, kerel... Hij komt nergens zonder zijn roze waaier, springt een meter in de lucht als we enkel een geit tegenkomen en heeft het alleen over 'shopping' en zijn 'husband' thuis (die het geld moet binnenbrengen want aan werken doet Miss Justin niet). Lachen dus, maar ik ben ook wel blij dat hij morgen weer vertrekt....vermoeien type ;)
Klinkt leuk allemaal? Misschien moet ik jullie dan maar iets meer vertellen over mijn accomodatie... Een soort houten hok met overal gaten en kieren. 's Avonds is het dan ook van het grootste belang niet rond te kijken wat er allemaal kruipt, vliegt en zoemt. I don't wanna know.... Het is in ieder geval zeker dat met mij nog vele andere wezens mijn hok als het hunne beschouwen. Er leeft in ieder geval een grote kever in een laatje en een hagedis heeft zijn vaste standplaats in mijn kast. Hij is niet bang aangelegd want springt gewoon bovenop me als ik de kast opentrek. Lang leve het muskietenet boven mijn bed!
Dan de 'badkamer'.... Een betonnen hok met golfplaten achter mijn houten verblijfje. Een grote roze prullenbak dient als soort van bad/douche en ik heb een echt hurktoilet, oftewel een gat in de grond dat wordt bediend met een plstic pannetje waarmee ik water uit mijn roze prullenbak kan scheppen. Aan riolering doen ze hier niet dus alles stroom lekker vrij de natuur in. Het kan blijkbaar nog erger, want ik kreeg net al een jaloerse reactie van een Zweeds stel; "You've got your own hole in the ground?! We have to share our hole with 16 other rooms! Ben ik toch beter af! Warm water is natuurlijk helemaal nicht im Frage en electriciteit is om de dag beschikbaar. Jep, ik doe dit geheel vrijwillig....
En jullie mogen mij felicieteen met mijn open water dive certificate! Ja ja, sinds vandaag heb ik mijn papiertje binnen. Het kostte heel wat moeite. Ik schijn niet de meest begaafde duiker te zijn, maar hey, wel heel veel mooie fishies gezien! Dat wordt du blijven oefenen....
Uiteraard volgen de foto's van het paradijselijke eiland....en mijn kamer! :)

Veel liefs
Veronique

P.S. Ik heb maar heel af en toe bereik hier, dus kan niet altijd sms'en