In the jungle, the mighty jungle! ;)

Hoogste tijd voor een nieuwe update! Weer zoveel gezien en gedaan... Inmiddels ben ik op het eilandje Samosir, midden in een vulkanisch meer op Sumatra. Weer een prachtige omgeving en alles draait hier om de Batak-cultuur. Ik verblijf dan ook in een Batak-stijl huisje, nog het beste te vergelijken met het Land van Laaf in de Efteling. Lekker kitsch! Ik ga hier even een paar dagen relaxen, want de afgelopen week was heftig.....

Na mijn verblijf op Pulau Weh ben ik naar Bukit Lawang gereisd; een oerang oetan-reservaat op Sumatra. De reis er naartoe was bijna net zo enerverend als het verblijf zelf.
Wanneer je door Banda Aceh rijdt zie je nog overduidelijk de gevolgen van de tsunami. Thailand heeft alle aandacht gekregen, maar in Banda Aceh zijn de meeste doden gevallen; meer dan 200.000! Een groot deel hiervan ligt in één van de 3 massagraven. Je ziet nog grote kale vlaktes waar ooit dorpjes en bossen lagen. Nog steeds wonen veel mensen in tenten omdat hun huizen nog niet herbouwd zijn. De locals die ik heb gesproken hebben dan ook weinig positiefs te melden over de hulpverlening. Corruptie, corruptie, corruptie...
In Banda Aceh ben ik in een minibusje gestapt om de 3 uur naar Bukit Lawang af te leggen. De mop die hier veel verteld wordt "Hoeveel Aziaten passen er in een minibusje? Altijd eentje meer!" blijkt volledig op waarheid te berusten.... Volgens mijn telling passen er maximaal 12 mensen in zo'n busje, maar op een bepaald moment kon ik toch echt 21 hoofden tellen. En toen ik dacht dat er nu toch echt niemand meer opgepikt kon worden stopte het busje en werd iemand op het dak geparkeerd. Altijd eentje meer!! Indonesiërs roken zo'n beetje allemaal, dus de helft van het busje zat continue te paffen. De raampjes stonden wel open, maar buiten waren mensen het afval van die dag aan het verbranden en niet op één plek, maar langs de gehele route. Ik werd dus volledig uitgerookt. Dat kostte me weer een jaar van mijn leven. Gezellig is het wel tussen al die zwetende lichamen. Mensen delen hun net ingekochte fruit en kroepoek met iedereen en de kinderen oefenen hun Engels op mij. Is ook nog wel een beetje nodig aangezien ik hier consequent met "Hello Mister!" wordt aangesproken.

In Bukit Lawang heb ik een tweedaagse jungletrekking gedaan. In Thailand en Costa Rica bestond een trekking over het algemeen uit het bewandelen van ietwat toeristisch bospaadjes, maar daar was hier toch echt geen sprake van. Al optrekkend aan boomwortels em kleine boompjes werd de tocht steil naar boven afgelegd. Zo'n 3 uur lang...met temperaturen boven de 30 graden.... Je houdt geen vezel droog. Maar wat was het er mooi! En, we got lucky; oerang-oetans van dichtbij kunnen bekijken!! Echt een once in a lifetime experience deze dieren in het wild te mogen aanschouwen
terwijl er nog maar zo weinig van zijn. Een absolute aanrader! Daarnaast nog een aantal andere aapsoorten gezien. Eentje vond het toch wat minder dat we in zijn 'huis' ronddoolden en haalde steeds van dichtbij naar ons uit. De gids moest ons met stokken verdedigen. Ik heb me als een echte held achter bomen verscholen ;) Nooit gedacht nog eens verstoppertje te spelen met een aap!
De weg naar beneden bestond voornamelijk uit glijden in de hoop dat wortels en bomen je een beetje afremmen. Ik ben nu dan ook niet bepaald meer 'bikini-proof' met m'n schrammen en blauwe plekken :(
De nacht hebben we buiten aan de rivier doorgebracht onder een plastic afdakje gewoon op de grond. De rivier diende als wasplaats voor de modderige kleren en als bad voor ons. De volgende dag werd ook ons drinkwater hier vandaan gehaald. Even koken en het is zo schoon als wat vonden de gidsen. Nou ja, dat vreemde bijsmaakje evenals de dingetjes die erin ronddreven negerend, klopte dat best ;)
Klinkt allemaal als afzien geloof ik, maar het was absoluut een hoogtepunt! Nu wordt het wel tijd even echt te relaxen en iets meer luxe op te zoeken. Ik heb nu dan ook een huisje waar zowaar wat warm water uit de kraan komt (4 straaltjes, maar toch) en ik iets minder insecten aantref wanneer ik 's avonds in bed stap. Helmaal prima!
Verder genoeg gezellige mensen om mij heen. Af en toe zelfs iets te veel... Ook hier zit het er niet echt in even rustig een boek te lezen aangezien je voortdurend wordt aangesproken. Maar hé, dat is wel het laatste waar ik over zal klagen! Vereenzamen zal ik dus in ieder geval niet.
I'll keep you posted....

Veel liefs, Veronique