Balinese belevenissen

Ik ben inmiddels ruim een week op Bali. Het lijkt net alsof ik twee totaal verschillende vakanties aan elkaar geplakt heb. Bali is zo anders dan Sumatra. In sumatra bevond ik me regelmatig als enige Westerse in een bus of vliegtuig en was alles puur natuur en écht. Zuid-Bali is daarentegen één groot toeristisch resort waar je behoorlijk goed moet zoeken om een stukje Azië te ontdekken. Ik moet bekennen dat Sumatra mij beter beviel. Maar uiteraard heb ik ook hier weer vanalles meegemaakt en heb ik het hier uiteindelijk ook naar mijn zin.

Na 3 dagen Ubud besloot ik dat het tijd werd voor het strand en uitgaansleven. "Get the party startin'!" Het minibusje dropte me in Kuta-beach. Daar moest het dan maar gaan gebeuren. Het kostte me heel wat moeite een slaapplek te vinden aangezien alles zo goed als volgeboekt zat. Het werd dus een kamer die meer weg had van een gevangeniscel en die hoogstens één keer per halfjaar werd schoongemaakt. Top!....not. Dan maar naar het strand. Dit bleek een soort 'warmste-zondag-van-het-jaar-in-Zandvoort" scene te zijn, met als enige verschil dat je hier om de minuut (niet overdreven!) wordt aangesproken door verkopers. Als je zou willen zou je in één middagje Kuta je gehele uitzet kunnen regelen, je vol kunnen eten en volledig gemanicuurd, getatoeeerd en gemasseerd huiswaarts kunnen keren.
Laatste kans; het uitgaansleven van Kuta. Samen met een Volendamse die ik op het strand had leren kennen waagde ik me aan de Balineese partyscene. Met een paar Bintangs (locale biertjes) op moest dit toch gaan lukken dachten we. Conclusie van onze ruime steekproef bars en clubs: horror!! Lees; roodverbrande Engelse meiden in te strakke outfits voor hun figuur, ladderzatte Aussies en een gemiddelde leeftijd die niet ver boven de 18 zal uitkomen. En waarom dragen alles kerels hier t-shirts van het locale biermerk??
Mijn theorie: wanneer ze niet meer in staat zijn een zinnig woord uit te stoten kunnen ze altijd nog naar hun t-shirt wijzen om het barpersoneel duidelijk te maken wat ze willen. Ik denk dat ik er niet ver naast zit! Toegegeven, we hebben enorm gelachen die avond, maar het was niet voor herhaling vatbaar.

De volgende dag zat er maar één ding op; spullen pakken en mijn cel zo snel mogelijk verlaten. Ik heb het in totaal nog geen 24 uur in Kuta uitgehouden.
Strand en uitgaan poging 2 vond plaats in Seminyak. 10 Minuten van Kuta vandaan, maar een wereld van verschil. Ik was dolgelukkig met het huisje dat ik hier vond. Een paar stappen verwijderd van het strand, schoon, en met een mooie badkamer waar zelfs planten in stonden (nee, dit keer was het geen schimmel!). De omgeving, het strand en de mensen bleken een stuk relaxter. Wat een opluchting! Van uitgaan kwam de eerste avond weinig aangezien ik de volgende ochtend om half 8 moest klaarstaan voor mijn eerste surfles. (Afgezien van een biertje dat ik in mijn hand kreeg gedrukt toen ik door 2 Australische broers letterlijk een kroeg binnen werd gesleurd :s) 's Avonds bleek mijn huisje toch iets minder comfortabel dan gedacht. Het lunchtentje naast mijn huisje transformeerde in een rocktent met live muziek. Was ik toch nog een beetje uit.....maar dan in mijn eigen bed. Daar konden zelfs een paar Etos-oordoppen niet tegenop.

Dan de surflessen. Absoluut een nieuwe verslaving! Ik dacht een beetje stoer met zo'n surfplank over het strand te kunnen lopen, maar die plank bleek loodzwaar, dus moest ik hem slepen. En we moesten allemaal een helmpje op! (Overigens niet ten onrechte heb ik inmiddels mogen ervaren.) Weg coole look :( Jammer joh! Maar het surfen was echt helemaal te gek. Ik heb zelfs een aantal keren staand een golf kunnen pakken. Maar de meeste tijd lag ik toch echt naast of zelfs onder mijn surfplank. Hoort erbij.
Mijn armen zijn inmiddels volledig verkrampt van de spierpijn en ik heb er weer een paar blauwe plekken bij. Daarnaast is me duidelijk geworden dat een nachtje stappen geen goede combinatie is met surfen. Keuzes, keuzes....

Morgen wordt het tijd weer eens verder te reizen. Nog maar een kleine week te gaan en Java is nog aan de beurt. Morgen wil ik dan ook naar Yogjakarta vertrekken. Hoe ik daar ga komen is me alleen nog niet helemaal duidelijk.... Komt ook wel weer goed.

Veel liefs, Veronique