Trains, tracks and tea estates!

Zo, een paar dagen verder en inmiddels ook iets meer gewend aan de cultuur, temperatuur en de mensen. Erg fijn om te merken dat je af en toe Singalezen tegenkomt die je echt alleen maar willen helpen. De Singalese vrouwen zijn daarbij sowieso altijd erg vriendelijk. Ik denk dat ik zelf inmiddels ook iets meer kan hebben door gewenning. En de bambi-blik zal nu ook wel uit mijn ogen verdwenen zijn, waardoor ik iets minder word belaagd. Gewoon blijven glimlachen naar alle mannen, vrouwen en kinderen. Ik kan inmiddels solliciteren naar een baan als stewardess :) Eén keer ging het mij nog echt te ver. 2 Kereltjes wilden me maar niet mer rust laten terwijl ik in het park zat. Steeds maar weer langslopen en "hello, hello, hello. You want to have drinks?" Het woord 'no' blijken ze hier echt niet te kennen. Nou ja, ze gebruiken het zelf natuurlijk ook nooit. Vervolgens bleven ze me opwachten buiten het park en achtervolgden ze me. Verheffen die stem! ;) Het scheelt toch als je weet dat je een paar jaar ouder (ik word consequent begin 20 geschat) en een paar centimeter langer bent. (Al kreeg ik straks de vraag of ik wel echt Nederlandse ben. Ze vonden me te klein!!!)
Over de eigenaars van de guesthouses hier trouwens niets dan lof. Ze staan volledig voor je klaar, zijn ontzettend vriendelijk en informeren je goed. Echt top!

Wat gedaan? In Kandy ben ik naar de botanische tuinen geweest die stammen uit de 14e eeuw. Nu ben ik niet zo'n bomen- en planten kenner, maar dit was echt wel indrukwekkend. De meest hoge en brede bomen gezien zoals een boom die 2,5 km2 bestrijkt en reuze bamboo die gemiddeld 30 cm per dag groeit. Grappig was dat het hele park bezaaid was met Singalese stelletjes. Aan de buitenkant ziet het er in ieder geval uit alsof ze hier de meest gelukkige relaties en huwelijken hebben. Het was me sowieso al opgevallen dat ik minstens één keer per dag een huwelijk zie. Zou het dan toch bestaan? Die rozengeur en mannenschijn? Wie weet ooit...

En dan, mijn eerste treinreis in Sri Lanka, van Kandy naar Nuwara Eliya. Echt hysterisch en hilarisch. Ik had een kaartje voor de 2e klas. De 1e klas is altijd ver vantevoren uitverkocht. Omdat iedereen begon te rennen toen de trein eraan kwam, had ik geen tijd om te checken waar ik moest instappen. Ik bleek in de 3e klas terecht te zijn gekomen. Door de mensenmassa heen op zoek naar de 2e klas was geen optie. De 3e klas houdt in dat er véél meer kaartjes worden verkocht dan er zitplekken zijn (eigenlijk net als bij de NS dus). Vandaar het geren op het perron. Uiteindelijk vond ik met hulp van een Japanner een zitplekje voor één bil. Maar er werd al snel overlegd en de mensen om mij heen vonden dat ik een aan het raam moest zitten (waar overigens geen raam is) zodat ik alles goed kon zien. Dus gegarandeerd 4 uur een zitplek. Te gek! Uiteindelijk zaten we met 9 mensen in zo'n vierzitter, ingebouwd door tassen en met 2 kinderen tussen mijn benen. Maar ik heb al het groen, de heuvels, de watervallen en de theeplantages met de theepluksters goed kunnen zien. En ik zat tenminste in de trein. Er hingen ook genoeg mensen aan de buitenkant van de trein. We stopten in elk dorpje en daar leek je tientallen jaren terug te gaan in de tijd. Kleine oude stationnetjes uit de Britse koloniale tijd met stationschefs in van die statige uniforms met pet (je had helemaal gelijk Lidewij!)
Mijn 2e treinreis van Nuwara Eliya naar Ella belandde ik wel in de 2e klas. Veel minder leuk! Met van die Fransen dien zich druk maken of ze wel naast elkaar kunnen zitten en in de tussentijd niet eens zien hoe mooi het landschap is dat zich aan hen voorbij trekt.

Ik ben nu in het bergachtige binnenland waar ik vooral mooie wandelingen maak (met jongere mensen! :)) Het is hier wel iets koeler aangezien ik hier ergens tussen de 1500m en de 2000m hoog zit. Vandaag de eerste regenbui, maar tot nu toe heb ik echt top weer gehad. 's Avonds dus wel een vestje aan, maar de locals dragen hier dan handschoenen, een muts en oorwarmers! Geniaal!

Op naar nog een wandeling nu en straks...de spa! Die spieren moeten ook een beetje verzorgd worden toch?!

Liefs, Veronique