A little lost

Hi!!
Back to Anuradhapura. Voor de mensen die mee tellen, ik heb ruim 6 uur over de reis naar Anuradhapura gedaan. Die 7 uur was dus een redelijke 'safe guess'. Het is de bus geworden. Had begrepen dat dit toch makkelijker te regelen was vanuit Negombo aangezien treinen vanuit Colombo vertrekken. Een treinreis heb ik dus maar bewaard voor ergens de komende week door de theeplantages. Dat schijn ik niet te mogen missen. (Voor de kenners: Ella-Haputale.)
De busreis was natuurlijk één grote flashback naar eerdere busreizen in Azië; hitte stof, meer mensen in de bus dan je logischerwijs voor mogelijk houdt, starende kinderen (en in dit land ook mannen), een nog rijdende bus moeten uitstappen, etc. Hier voegen ze daar nog een extra element aan toe; keiharde muziek! Soort van discobussen dus met al die kitsch lichtjes en versieringen erbij. Na 6 uur kan ik al aardig onderscheid maken tussen Indiase country, Indiase pop/house en een soort Indiase carnavalsmuziek. Bijzonder weer...
Verder viel het me op dat voordat we aan de tocht begonnen er eerst bloemkopjes worden gekocht langs de weg. Deze worden naast de chauffeur gelegd om de goden (mag je volgens mij niet zo zeggen in het Boeddhisme, maar goed) gunstig te stemmen voor een behouden reis. Om vervolgens in een noodvaart weg te scheuren! Het verbaasde me dat we niet zijn omgevallen in een van de bochten. Ze krijgen wel erg veel zelfvertrouwen van een paar bloemblaadjes...
Omdat je voor je gemoedsrust liever niet met de chauffeur meekijkt naar de weg was er genoeg tijd om om me heen te kijken in de bus. Grappig om te zien dat ik op een bepaald moment werd omringd door vrouwen in burka's, vrouwen in sari's en vrouwen in Westerse kleding. Mannen dragen hier of grauwe ouderwetse Westerse kleding, of een soort van lange rok met ruitjes. Het liefst laten ze hun boeddha-buikje (een bierbuik zal het naar alle waarschijnlijkheid niet zijn) hier naakt bovenuit steken. Sexy! ;)

Ik probeer me zoveel mogelijk aan te passen, maar wat een gedoe steeds met die sjaals. Blote schouders trekken nogal de aandacht, dus zelfs in de bloedhitte is het steeds maar weer inpakken. Het valt me nog niet mee om verder niet steeds uit de pas te lopen. Zeker rondom heilige gebieden is het moeilijk om alle do's en don'ts een beetje goed op te volgen. 'Do as the Romans do' helpt nog altijd het beste. Afgelopen dinsdag zat ik er toch echt helemaal naast. Het was 'poya', volle maan, en dat is hier altijd een feestdag. Mensen gaan dan massaal naar tempels om te bidden. Geen probleem, alleen had niemand mij verteld dat echt iedereen dan volledig wit gekleed gaat. Ik viel dus nogal op in mijn smurfen-blauwe shirtje... Alsof je naar een feestje gaat en als enige de dresscode niet hebt begrepen :( Gelukkig zag ik nog wel een paar andere 'gekleurden' lopen. Toeristen! :)

Wat andere reizigers betreft, het is overduidelijk laag-seizoen. De toeristen die je ziet zijn gemiddeld 60+ en worden in enorme aircobussen van A naar B vervoerd. (Met van die opgetrokken gebreide sokken in hun sandalen! ;)) Ik heb nog maar weinig backpackers ontmoet, maar wel al een paar gezellige avonden gehad met Marja van 39 uit Rotterdam. In guesthouses eet je over het algemeen met alle gasten samen. Gezellig, maar ook daar is de leeftijd meestal 50+. Mijn Frans kan ik hier in ieder geval weer voldoende oefenen... Ik hoop aan de kust iets meer leeftijdsgenoten te treffen. Op de locals kan ik in ieder geval niet terugvallen... Ik heb nog steeds niet ontdekt wat nu de beste manier is om om te gaan met alle ongevraagde aandacht. Wat zei ik ook alweer over Azië en vrouwvriendelijkheid? Foutje voor wat betreft Sri Lanka. Door alle ellende in Sri Lanka zijn ze lang afgezonderd gebleven van andere landen en daardoor zijn ze hier een stuk minder verwesterd. Hierdoor hebben ze bijvoorbeeld nog maar weinig Westerse vrouwen gezien op tv en weten ze niet hoe hiermee om te gaan. Alle mannen willen hier dus met mij praten en je wordt voortdurend nagewezen en letterlijk uitgelachen. Dat bedoelen ze dan positief, maar het is nog een beetje moeilijk voor mij om dat ook zo te voelen. Zo'n burka lijkt me inmiddels wel wat! Lekker anoniem en je weet zeker dat je niet ergens per ongeluk een stukje lichaam laat zien. En er zijn ook witte burka's! Lekker koel! :)

Morgen gaat de reis weer verder naar Nuwara Eliya. Inmiddels heb ik grottempels gezien in Dambulla en heb ik de leeuwenrots in Sigirya beklommen (arme kuiten...). Maar nu eerst nog even naar de botanic gardens in Kandy. It's a rough life...;)

Liefs, Veronique