KONISHIWA!!!

Oftewel,hallo!!!
Ja ja, ik ben aangekomenop de plek van bestemming. De reis is voorspoedig verlopen, al lijkt ruim 10.000 km vliegen een eeuwigheid te gaan duren als je eraan begint. De stewardessen willen je meteen laten wennen aan het Japanse ritme door om 6 uur 's avonds de lampen uit te doen. You sleep now!! Niet dus. In het vliegtuig konden we al langzaam wennen aan de vreemde (ja ja, een ethnocentrische uitspraak) Japanse gewoontes. Zo diende de Duitse schnitzel(-> Lufthansa-vlucht), in de vreemde combinatie met noodles, met stokjes gegeten te worden. Met mijn minder goed ontwikkelde fijne motoriek ging dit uiteraard niet geheel zonder slag of stoot. Verder waren de witte mondkapjes die veel Japanners droegen een voorbode van al het vreemds dat ons nog te wachten staat. Blijkbaar worden ze niet alleen gedragen tegen de smog maar ook tegen Europese bacterieen. Maar na 17 uur vliegen met een kluitje mensen die al evenlang hun tanden niet hebben gepoetst leek zo'n mondkapje ineens helemaal niet meer zo'n gek idee.

Uiteindelijk arriveerden we om 8 uur 's ochtends in Tokyo. Voor ons gevoel was de nacht net begonnen (het is hier 7 uur later). Flinke jetlag dus. Ik ontkwam er ook niet aan, zelfs na ruim 2 jaar ervaring met Merleyn-jetlags :s. Mijn evenwichtsorgaan was vooral uit balans. Heb zelfs nog serieus aan mijn mede-studenten gevraagd of zij de badkamer ook zo vonden wiebelen. Viel gewoon bijna letterlijk om van vermoeidheid. Vanavond slaan we het stappen dus over. Ja, slechte start, maar ik beloof dat we dit nog helemaal goed gaan maken ;)

Het hotel is verder prima. We hebben allemaal een eigen kamer. Wel relaxt dus. De Japanse high-tech komt je hier zelfs op het toilet tegenmoet. Deze kan allerlei 'kunstjes' die tot nog toe vooral voor rare geluiden hebben gezorgd (van het toilet dus!). Er zitten wel 10 verschillende knopjes op! Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn verdere ontdekkingen

Vanmiddag ook even een klein stukje Tokyo bekeken. Eigenlijk zijn vooral de mensen erg interessant. Extreme kleding of juist enorm truttig. Morgen gaan we onze eerste tempel bekijken. Verder zijn de Japanners natuurlijk allemaal enorm beleefd. Ze blijven maar buigingen maken. En ik buig me een ongeluk terug. Als ik alleen 'hello' zegt kijken ze je bang aan. Niet goed dus. Maar door schade en schande word ik hier wijs....het zal alleen even duren.

Komende week zal verder druk worden met interviews. Ik mag o.a. naar ABN-AMRO, Philips, Loyens & Loeff (advocatenkantoor geloof ik) ennnn... Heineken!!! Goed geregeld dacht ik zo. De andere studenten gaan samen met hun tolk naar hun afspraken, maar omdat ik deze niet nodig heb zal ik alleen op pad moeten. Dat wordt dus nog een hele onderneming want eenvoudig is de metro met alleen Japanse tekens niet te noemen. Ach ja, en anders zie ik nog eens wat van Tokyo.

Goed, het is alweer een heel verhaal geworden en dat terwijl ik hier pas 1 dag ben. Tijd voor een glaasje sake op het terras!

Saronaya!!
Veronique

I'm an alien, I'm a legal alien.....

PS. Carolien, die Marieke was idd niet mijn favoriete reisgenootje in India!! (understatement), haha.