LOST: ergens tussen Prada en Gucci

Ten eerste ik moet erg lachen om jullie berichtjes. Stokjes vast plakken, met handen eten, gewoon slurpen, ik ga het allemaal proberen. Ik had het idee dat ik het al iets beter onder de knie had, maar toen ik gisteravond als enige van de groep een vork aangeboden kreeg nadat het restaurantpersoneel me had zien eten werd ik toch weer even ruw met beide benen op degrond gezet. Blijkbaar vinden de Japanners me een hopeloos geval. Maar ik blijf proberen...

Woensdag was het dan zover...de eerste interviews. Vantevoren had ik natuurlijk al uitgezocht welke metro's te nemen. So far so good, maar toen... Ik had wel een kaartje gekregen met vage tekeningen maar die brachten me letterlijk op het verkeerde pad. In Tokyo hebben de straten verder bijna nooit een naam en als gebouwen al genummerd zijn dan is dit meestal niet opeenvolgend. Hoe mensen in een stad zo groot als Utrecht en met 35 mln inwoners hier iets kunnen vinden is mij dan ook een raadsel. Logisch denken? Dat was in ieder geval mijn redding. Ik zag werkelijk alleen maar winkels van Prada, Gucci, Louis Vuitton en ga zo maar door. Onwaarschijnlijk daar een bedrijf te vinden dat waterzuiveringsapparatuur maakt. Ik zat FOUT. Uiteindelijk hebben 2 niet Engels sprekende Japanners me de weg gewezen. Mijn dank was groot. buig buig. Uiteindelijk was ik 5 min. te laat en moest nog snel de schoenwisseltruc uitgevoerd worden. De weg zoeken doe ik op slippers en vervolgens verwissel ik die voor hakken voordat ik het gebouw in ga. Nep glamour, jazeker! Mijn eerste interview was met een arrogante kerel die zich niet voor kon stellen dat een plattelands meisje in Tokyo de weg niet meteen kan vinden. Maar goed, heb nog de nodige info uit hem weten te trekken. (Ik doe onderzoek naar de training van Nederlanders die voor hun werk uitgezonden worden naar Japan.) Daarna, schoenwisseltruc en op naar Philips. Dit maal met de trein. Weer een nieuwe ervaring maar het ging in een keer goed. Ja ja, was erg trots op mezelf ;) Gisteren ABN-AMRO en Artradis bezocht. Prima gesprekken al vergiste ik me door ipv ABN over de Rabobank te praten. Ai!Ik race dus de hele stad door voor mijn data, maar het is wel echt super leuk. Op de eersteafspraak na waren het echt goede gesprekken. Heb dus weer vertrouwen in mijn scriptie. Komende week staan nog 2 bedrijven op het programma.

Gisteravond ook weer gaan stappen. Erg hippe tent waar ik me wel een beetje 'boeren Truus' voelde. All stars schijnen hier niet in de mode te zijn : Zonder stilleto hakken val je een beetje uit de toon. In die kroeg was zowat de hele wereld vertegenwoordigd. Zoveel verschillende nationaliteiten. De Japanse vrouwen stelden zich graag beschikbaar... Het geheim van elke bar in Tokyo schijnt het aanbieden van gratis drank aan vrouwen te zijn. Hoezo is Japan duur? :)) En een kroeg vol vrouwen trekt natuurlijk mannen. Misschien iets voor Merleyn?! ;)
Vanochtend zaten we met een houten hoofd bij een Japanse werkgeversorganisatie. Boeiend, not. Dadelijk een uurtje slapen want vanavond gaan we stappen met studenten van Tokyo University. Dat belooft wat.

Verder weer fascinerende wc's gespot. Nu met automatisch opklappend toiletdeksel. En sommige toiletten zijn net disco's op zichzelf. Ook bizarre vislolly's ontdekt. Heerlijk likken aan een inktvis-tentakel. Ik zal er wat voor jullie meenemen!

Dat was het weer. Updates zullen volgen!

Kus Veronique

Carolien en Monique: hoe was het Pearl Jam concert?
Eef: het lijkt hier net happy feet onder de grond. Allemaal zwart/wit geklede mannen in de metro. Ze willen alleen geen dansje met me doen :(