Ricky en zijn backpackertjes

Hey mensen!
Het is alweer even geleden. Op het moment reizen Richard, Carolien en ik door Japan. Carolien en ik met backpack, Richard verkoos een trolly om de Japanse paden mee op te gaan. Verschil moet er zijn. Het ziet er een beetje bizar uit. Twee tassen met pootjes en een kerel met een kleine trolly. De foto`s volgen... De rest van de groep is afgelopen zondag terug gevlogen naar Nl. De afgelopen dagen zijn we in de Kiso-vallei geweest in de Japanse Alpen. Echt super mooi. Alsof je twee eeuwen terug gaat in de tijd. We hebben overnacht in een `mitsjuka`; een soort bed & breakfast bij mensen thuis. We sliepen op een dun matje op een rieten vloer en de ramen waren van papier en van latjes. Hoe Japans wil je het hebben?! We kregen rijst en rauwe vis als ontbijt. Even doorbijten om half 8 `s ochtends... Als diner kregen we nog meer rijst voorgeschoteld met ditmaal een vis die je zelf nog uit elkaar moest halen, gefrituurde distels (vast vers uit de tuin) en gecarameliseerde krekels. Deze held op sokken kreeg het alleen voor elkaar de pootjes van de krekels naar binnen te werken. Dat was al heel wat Voor het slapen gaan hebben we elkaar toen maar het verhaal van repelsteeltje verteld, lekker toepasselijk.
Verder hebben we een hiking trail van 8 km gedaan. Erg mooi maar behoorlijk zwaar. All Stars blijken niet de ideale schoenen te zijn in de rimboe. Tijdens onze tocht zijn we nog even vereeuwigd als figuranten in een Japans tv-programma. Onze 5 seconds of Japanese fame...
Inmiddels zijn we doorgereisd naar Kyoto. Het reizen gaat echt snel in zo`n bullettrain. Lijkt wel een vliegtuig zonder vleugels. Ideaal. Over een geschikt hotel vinden deden we helaas iets langer, maar we hebben een bezemkast gevonden.

Tijdens de tweede week in Tokyo heb ik nog een gesprek gehad met een Japanner over mijn scriptieonderwerp. Echt een geweldig leuke man die enorm veel wist. Het gesprek vond plaats bij de Japanse vestiging van DSM. Kan ik dat bedrijf ook weer afvinken op mijn lijstje. Ik kon het gebouw in eerste instantie niet zo snel vinden. Toen ik het een Japanner vroeg schakelde die meteen 4 andere voorbijgangers in en gezamelijk kwamen ze eruit waar ik moest zijn en brachten ze me er meteen even naartoe. Over de Japanse behulpzaamheid heb ik niet te klagen dus!

En eindelijk, eindelijk... We hebben `gekaraoked`. De stemming sloeg al snel om van "goed we doen het een uurtje" naar "is het nu al afgelopen" na 2,5 uur. Een enorm succes dus. We moesten een prive hokje huren. Dat schijnt hier heel normaal te zijn. We zijn dan ook geen enkele normale karaokebar tegengekomen. Japanners zijn liever op zichzelf en gaan dan helemaal los. Dat hebben we wel gezien (en gehoord) in de andere hokjes. En wat hebben we zelf gezongen. `Topartiesten` als U2, Michael Jackson, Frank Sinatra en de Venga Boys kwamen voorbij. En natuurlijk George Baker voor Desiree (Anita Meijer zat niet in het repertoir, gemiste kans).

De laatste vrijdag hebben we de beroemde vismarkt in Tokyo bezocht. De wekker ging al om half 6. `s Morgensvroeg wordt namelijk het meeste werk geleverd. Een hoop dode, half-dode en nog even levende vis gezien. Klinkt luguber, maar was erg spectaculair te zien hoe daar met de toekomstige sushi wordt omgegaan. En daarna moest er natuurlijk ook sushi gegeten worden...om 8 uur `s ochtends. Begin nu toch langzaam te snakken naar een boterham met vlokken!!

De laatste avond stappen met de groep in Tokyo was ook weer een bijzondere ervaring. We kwamen in een discotheek terecht die nogal bijzondere Japanners trekt. Hoewel we onze meest fancy kleding uit de kast hadden getrokken waren we vreselijk `underdressed`. In Japan hoor je er niet bij zonder stiletto hakken waarin je je dikste ski-sokken aantrekt tot aan de kni, je kortste hotpants aantrekt en vooral niet teveel daarboven. En touperen dat haar. Alle mannen hebben een kapsel dat nog het meest weg heeft van dat van Tina Turner. Het leek echt alsof we op een andere planeet waren terecht gekomen. Maar dat gevoel heb ik inmiddels al vaker gehad.....
Goed, het verhaal is wel weer lang genoeg. Tot snel allemaal en succes met de mentale en fysieke voorbereiding op de vierdaagse!!!!!!

Kus, Veronique

P.S. Desiree, kom jij nog naar Nijmegen op vrijdag, de laatste dag van de vierdaagse?
P.S. 2 Lowlands here we come! Thanks Eef! Had je nog gemaild maar volgens mij is dat mailtje niet aangekomen.